แม้มันจะมีหนามรอบตัว แต่เราก็สามารถอุ้มมันได้ไม่ว่าจะด้วยมือเปล่าหรือใช้ผ้าห่อตัวก่อนอุ้ม
ที่สำคัญคือ มันไม่สามารถดีดหนามออกมาใส่คนได้เหมือนในการ์ตูน
เม่นแคระเป็นสัตว์ที่สามารถเลี้ยงเดี่ยวๆได้ และตื่นตัวในยามเย็นกับกลางคืน ไม่สร้างเสียงดัง
ในการเลือกซื้อเม่นแคระ เราอาจจะต้องดูนิสัยของแต่ละตัวก่อนที่จะเลือกซื้อ เพราะแต่ละตัวจะมีความยากง่ายในการเข้าหาต่างกัน เช่น ดูว่าขี้กลัวเมื่อเรายื่นมือเข้าใกล้แค่ไหน (ถ้าเป็นตัวที่ไม่ตกใจง่าย มันจะม้วนตัวกลมเพียงแป๊ปเดียว) แต่โดยรวมแล้วมันจะใช้เวลา 1-4เดือนที่จะเริ่มเข้ากับคนได้
เม่นแคระ มีอยู่หลายสี โดยทั่วไปจะออกน้ำตาลด้านบน และท้องขาว นอกจากนี้ก็จะเป็น สีชินนามอน สีอัลไบโน่(อัลไบโน - คำนี้จะเห็นบ่อยในการอธิบายสีของสัตว์ ซึ่งหมายถึงสีขาวเผือก)
ควรเลี้ยงอุณหภูมิสูงกว่า 25 องศา ต่ำกว่านั้นจะไม่ดีต่อสุขภาพ
ขนาดโตเต็มที่ราวๆ 5-9 นิ้ว (ควรหาเม่นตอนตัวโตมาดูก่อนซื้อ เพื่อดูว่าเรารับกับขนาดของมันเมื่อโตเต็มที่ได้รึเปล่า)
ตัวเมียจะใหญ่กว่าตัวผู้ แต่นิสัยไม่ต่างกันมาก
อายุขัยเฉลี่ย 4-8 ปี และไม่ว่าเราจะเลี้ยงตั้งแต่เด็กหรือโตแล้ว เม่นแคระก็จะชินกับคนได้ทุกช่วงอายุ
อาหาร: น้ำเปล่าใส่ถ้วย หนอนนก(ซื้อจากร้านอุปกรณ์ตกปลา) จิ้งหรีด อาหารแมวที่มีส่วนผสมเป็นเนื้อหรือไก่
เพราะมันต้องการโปรตีนสูง และผลไม้เป็นอาหารเสริมนานๆทีเช่น กล้วย แอปเปิ้ล
ในเมืองนอกจะมีอาหารเม่นสำเร็จรูปขาย ซึ่งเราอาจลองถามร้านสัตว์เลี้ยงดูก็ได้ เผื่อมีคนนำเข้า
สถานที่เลี้ยง: กรงที่ใช้เลี้ยงหนูหรือกระต่าย ปูด้วยขี้เลื่อย ไม่ควรปูด้วยฟางหรือหญ้าเพราะมักจะบาดเท้ามัน และ
ควรมีที่ซ่อนตัว เช่นกล่อง หรือบ้านไม้ด้วย ทำให้ต้องมีกรงที่ใหญ่หน่อย และควรเลี้ยงหนึ่งตัวต่อหนึ่งกรง
ในกรงอาจมีวงล้อให้มันวิ่งเล่นด้วยก็ได้ และเม่นแคระก็ชอบเล่นผลักลูกบอลหรือของเล่นด้วย
ผู้เลี้ยงควรทำความสะอาดกรงอาทิตย์ละครั้ง แม้เม่นแคระจะไม่ใช่สัตว์กลิ่นแรงก็ตาม หรืออาจจะกำจัดอึมันทิ้งทุกวันก็ยิ่งดี
เม่นแคระสามารถฝึกให้ขับถ่ายเป็นที่ได้ โดยการนำกล่องเตี้ยๆไปวางมุมหนึ่งที่ห่างจากอาหาร แล้วเอาอึมันไปวางในนั้น
ใส่วัสดุรองการขับถ่ายในสถานที่อึ โดยใช้เม็ดเปลือกสนอัดแท่งยี่ห้อ Sukina Petto (ปรกติใช้กับแมว) มารองพื้นไว้ (โลตัสหรือร้านขายอุปกรณ์สัตว์เลี้ยงมีขาย) เก็บกลิ่นดีด้วย
ไม่ควรแหย่เม่นแคระยามมันหลับ เม่นแคระจะยอมให้คนเลี้ยงอุ้ม แต่มันจะไม่เดินมาขอให้เราอุ้มเองแน่
วิธีการอุ้มก็คือ เอามือช้อนข้างใต้ซึ่งไม่มีหนามอยู่ตรงนั้น แล้ววางมันบนฝ่ามือ ซึ่งเม่นอาจจะม้วนตัวเป็นลูกบอล
แต่ก็ค่อยๆคลายตัวเอง เมื่อเม่นเชื่องมากแล้ว มันจะไม่ขดตัวกลมเมื่อเราถือมัน หรือจะใช้ถุงมือหนาๆไว้อุ้มมันก็ได้ (แต่บางที่บอกให้ใช้ผ้าบางๆก็พอ เพราะมันจะได้ได้กลิ่นตัวเจ้าของด้วย เพราะมันสายตาสั้นจึงต้องใช้กลิ่นบ่งบอกว่าใครกำลังทำอะไรกับมัน)
จากที่เคยจับเม่นแคระดูแล้ว ในตอนที่มันไม่ขดตัว ขนของมันจะไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร่หากเอามือไปโดน
แต่เมื่อมันอยู่ในรูปแบบที่ขดตัว ผมรู้สึกว่าความเจ็บจากขนมันมากกว่าเดิมเหมือนกัน
พฤติกรรมที่เป็นเอกลักษณ์ของเม่นแคระคือการนำน้ำลายที่ฟูมปากมาเลียไว้ที่ตัวมัน ซึ่งอาจทำให้ผู้เลี้ยงตกใจได้ แต่จริงๆแล้วมันเป็นพฤติกรรมที่เกิดขึ้นปรกติ โดยสาเหตุไม่แน่ชัดนักว่าทำไมมันถึงทำเช่นนี้ แต่ก็คาดว่ามันจะทำเมื่อได้กลิ่นไม่ชอบมาพากลรอบตัวมัน
การเคลื่อนที่ของเม่นแคระไม่เร็วมาก และด้วยที่ตัวมันใหญ่เหมือนหนูแก๊สบี้ ก็ทำให้เราหาง่ายเมื่อปล่อยให้ออกมา
เล่น บางตัวก็เดินตามเจ้าของได้ด้วย
และจากในคลิปของ youtube ก็ดูเหมือนว่าเม่นแคระหลายตัวจะว่ายน้ำได้ และลอยน้ำได้
ระดับการปฏิสัมพันธ์กับมนุษย์สำหรับชนิดนี้ มีพอๆกับหนูแฮมสเตอร์ ทำให้คนที่อยากได้สัตว์ที่มีลูกเล่นกับเจ้าของเยอะๆ ก็ควรจะเลือกเลี้ยงอย่างอื่นแทน
ข้อควระวังก็คือ เม่นแคระชอบออกมาเที่ยวเล่นนอกกรงเองในตอนกลางคืนโดยเฉพาะหลังปิดไฟ ถ้าล็อคกรงไม่ดีพอ
และเจ้าของจะเจอมันได้ในตามซอกหลืบของบ้านในภายหลัง มักจะเป็นสถานที่ที่อุ่น หรือที่มืดๆ อาจเป็นกระทั่งในกองผ้าที่ไม่ได้ซัก
